Κάθομαι σ’ένα παγκάκι με την φίλη μου την Σοφία και τον Θοδωρή και μας πλησιάζει ένας αδεσποτούλης σκυλάκος, βρωμιαρούλης μέχρι το κόκκαλο και αγαπησιάρης ως εκεί που αντέχει η καρδιά σου…
Μ’ένα πονηρούτσικο καστανοκίτρινο βλέμμα έτοιμο για σκανταλιές…
Καφετής με ξανθιές ανταύγειες , σαν ηλιοκαμένος surfer που τον έχει φάει η αρμύρα. Λες και γνωριζόμαστε χρόνια, αρχίζει τις χαρές κι εμείς αρχίζουμε τα χάδια.
Σε λιγάκι μας αφήνει και πάει στο διπλανό παγκάκι που καθόταν μια κυρία. Την πλησιάζει κι αυτή αρχίζει τα ξουτ και τα φύγε και τις χειρονομίες με τα χέρια και τα πόδια και ο surfer ξαναέρχεται στην συντροφιά μας.
Αρχίζουμε πάλι τα χάδια και τα παιχνίδια, πάλι απομακρύνειται, πάλι πλησιάζει την κυρία. Με το που τον βλέπει η κυρία (γύρω στα 50-55) αρχίζει να τον διώχνει κάνοντας ότι πάει να τον κλωτσήσει (ναι, όλο μου το είναι ήταν έτοιμο να επέμβει… 🙄, παρόλα αυτά απλά παρατηρούσα ) .
Γυρίζει τρίτη φορά σε μας και κάθεται πάνω από πεντάλεπτο, κάνει χαζομαρίτσες, γελάμε, χαίρεται κι αυτός που μας διασκεδάζει, ανοίγει διάπλατα την κοιλίτσα του και μας την προσφέρει μαζί με άπειρη εμπιστοσύνη και άδολη αγάπη.
Βγάζει ήχους ευχαρίστησης, κυλιέται πέρα δώθε στο χώμα (έτσι εξηγείται… 😅), στηρίζει τις μαύρες πατουσίτσες του στο άσπρο παντελόνι μου… 😂 Όλη η αθωότητα και η ανεμελιά του κόσμου.
Όταν αποφασίζει να φύγει, κάνει άλλη μια στάση στην διπλανή κυρία!
Δεν πάει κοντά της, απλά κοντοστέκεται και την κοιτάζει. 🙄 Μένει έτσι γύρω στο λεπτό.
Τον ακούω που σκέφτεται.
“Καλή μου κυρία. Ξέρω ότι τα βράδια προσεύχεστε να έρθει ένας άγγελος και να πάρει όλες σας τις στενοχώριες, έστω για μερικά λεπτά.
Ήρθα το λοιπόν! Ίσως λίγο πιο βρωμύλος από ότι υπολογίζατε και σίγουρα παντελώς διαφορετικός από ότι με είχατε πλάσει στην φαντασία σας.
Όμως , γιατί πιστέψατε πως η αγάπη έχει συγκεκριμένο σχήμα και προκαθορισμένη μυρωδιά;
Μην ανησυχείτε. Δεν χάσατε την ευκαιρία να συναντήσετε έναν άγγελο. Κάθε μέρα έρχομαι δίπλα σας. Άλλοτε είμαι μια γάτα που γουργουρίζει κι άλλοτε ένα πουλάκι που κελαηδάει στο μπαλκόνι σας. Μπορεί να έρθω με την μορφή ενός καλού σας φίλου, ή ακόμη κι ενός αγνώστου που θα σας χαρίσει ένα χαμόγελο ή θα σας βοηθήσει όταν θα το έχετε ανάγκη .
Μπορεί να είμαι απλά το θρόισμα των φύλλων μες το καταμεσήμερο ή μια πεταλούδα που φτερουγίζει μπροστά σας. Το άγγιγμα του ήλιου ένα χειμωνιάτικο πρωινό ή εκείνη η ξαφνική, γεμάτη ευγνωμοσύνη ανατριχίλα, όταν απολαμβάνετε ένα ηλιοβασίλεμα.
Μην αντιστέκεστε στην αγάπη .
Έρχεται συνέχεια μπροστά σας.
Σε όλες τις μορφές και σε όλα τα σχήματα. Εσείς χρειάζεται απλά να την αποδεχτείτε.
Καληνύχτα τώρα… “