10+ένας τύποι χειμερινών κολυμβητών που θα συναντήσεις (σχεδόν) παντού…
Χρόνος ανάγνωσης 3′
1. Η κυρία: νωρίς βγήκατε!
(από την θάλασσα εννοεί…) ή αλλιώς η κυρία δεν κρυώνω.
Είναι κάτι μεταξύ χρονομέτρου, ελεγκτή θαλάσσιας κυκλοφορίας και αστυνόμου της θάλασσας , άνω των 60 πάντα και συνήθως τροφαντή… Ενίοτε και όχι. Είναι αυτή που έχει μια εξαιρετική άνεση απο γεννησιμιού της με το κρύο και θεωρεί ιερό καθήκον της να προπηλακίζει και να διαπομπεύει τον κάθε κακομοίρη που έχει γίνει μπλε από το κρύο και βγαίνει πριν από την προβλεπόμενη (για την συγκεκριμένη κυρία) ώρα…
2. Ο κύριος έχω τα νεύρα μου!
Στραβωμένος από πάντα, με τα πάντα, πιάνει πρώτος την θέση στην ζεστή απάνεμη γωνία που όλοι εποφθαλμιούν, με τέτοιον τρόπο μάλιστα, που θα χωρούσαν άλλοι πέντε, δεν συμμετέχει σε συζητήσεις, παρά μόνο όταν θέλει να μαλώσει, πράγμα που σίγουρα θα κάνει αν φτάσει κάποιος νωρίτερα απ’αυτόν και καβατζάρει την πολυπόθητη θέση…
3. Ο μερακλής ψήστης!
Βάζει την θάλασσα σε δεύτερη μοίρα, γιατί το χόμπυ του είναι το ουζάκι! Ευτυχώς πρώτα βουτάει και μετά τρώει. Συμπαθητικός συνήθως, εκτός αν του φας την παντσέτα… Τότε γίνεται έξαλλος…
4. Ο κύριος αθλητής!
Δεν έχει καμία σχέση με τους υπόλοιπους, φοράει μαγιό της τελευταίας κολεξιόν, (όχι σαν τους υπόλοιπους που φοράμε τα ξεχειλωμένα μας… γιατί ποιος θα μας δει χειμωνιάτικα 😂) είναι γύρω στα 40, γυαλίζει, έχει κορμάρα την οποία επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, κολυμπάει πεταλούδα και δεν τον νοιάζει καθόλου να μιλήσει με τους υπόλοιπους με τα ξεχειλωμένα μαγιό, εκτός κι αν η συζήτηση εμπεριέχει θαυμασμό γύρω από το άτομο του…
5. Ο κύριος θερμομετρητής!
( φοράει τα θερμόμετρα – συνήθως 2 για μεγαλύτερη ακρίβεια στην μέτρηση – από την μία και την άλλη πλευρά του μαγιό, κάτι σαν πιστολέρο στην άγρια Δύση )
Έτοιμος λοιπόν να μονομαχήσει με το κρύο νερό, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της ομάδας, μιας και οι κρυουλιάρηδες κρέμονται κυριολεκτικά από τα χείλη του!
6. Η κυρία θα βρω σίγουρα κάτι για να παρεξηγηθώ!
Η γνωστή και μη εξαιρετέα, που αρέσκεται να κάνει τους πάντες άνω κάτω, έτσι για να ανάψουν τα αίματα, έρχεται πάντα αργά και βάζει όλους τους υπόλοιπους να αλλάξουν θέση, για να καθήσει κι αυτή κάπου ζεστά, παρόλο που κατά δήλωσή της ποτέ δεν κρυώνει…
Αυτή που κατά την άφιξη της ακούγεται ένα υπόκοφο ωχ…
7. Η κυρία -ο κύριος θα κάτσω στον ήλιο μέχρι να μην με αναγνωρίζετε!
( Η αλήθεια είναι ότι ο ήλιος τον χειμώνα αγαπιέται τρελά, ιδιαίτερα αν βρείς εκείνο το ωραίο απάνεμο σημείο. Φέρνει ένα γλυκό ζαβλάκωμα σε σημείο που και να θέλεις να αλλάξεις θέση, να μην μπορείς να σηκωθείς.)
Θα τον, την αναγνωρίσεις εύκολα, από το μόνιμο μαύρισμα, χειμώνα καλοκαίρι.
8. Ο ψάρακας!
Είναι ο καινούριος! Αυτός που έρχεται με την ουρά κάτω από τα σκέλια, φοβισμένος ότι δεν θα τα καταφέρει να φτάσει μέχρι τον Δεκέμβριο. Κοιτάζει με δέος τους “παλιούς”, ακούει με άπειρη προσοχή τις συμβουλές τους και δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποτέ θέλουν να τον βοηθήσουν πραγματικά και πότε τον δουλεύουν για να διασκεδάσουν…
Οι παλιοί του διηγούνται τις δικές τους περιπέτειες (με λίγη ή και περισσότερη σάλτσα) και τον χρίζουν χειμερινό, μόνο αν κατορθώσει να επιβιώσει μέχρι τον Μάρτιο…
9. Ο κύριος -η κυρία η θάλασσα είναι δική μου…
Αυτή-ος ξεπερνάει όλους τους άλλους, οι οποίοι απλά μάχονται για μια θέση στον ήλιο (στην κυριολεξία!) και απολαμβάνει τόσο πολύ το να είναι μόνος – η στην θάλασσα που θεωρεί ότι είναι δικιά του, και όταν τυχαίνει να είναι και κάποιος άλλος εκεί κοντά, παίρνει ανάποδες, σε σημείο που όταν επιστρέφει σπίτι και τον ρωτάνε πως πέρασε, απαντάει θυμωμένα:: είχε πολύ κόσμο σήμερα… 😂 😂 😂 😂
10. Ο κύριος 70plus τρέχω 8 χιλιόμετρα πριν και 8 χιλιόμετρα μετά το κολύμπι!!!!
Πάνω στην άμμο!!! Μόνο με το μαγιό!!!! Κι ίσως ένα σκουφί…Στους 2 βαθμούς Κελσίου….
Σπάνιο είδος, κάποιοι νομίζουν ότι πρόκειται για επιστημονική φαντασία, αλλά σας διαβεβαιώνω, υπάρχει…
Κάνοντας όλους τους υπόλοιπους (εμάς) να νιώθουν και να φαίνονται χλαπάτσες αραγμένες στον ήλιο…
11. Ο δύτης!
Αγαπημένος! Την πρώτη φορά που σκάει μύτη στην παραλία των χειμερινών, γίνεται αντικείμενο χλευασμού…
Άλλοτε μπροστά του, αλλά ακόμη περισσότερο πίσω από την πλάτη του… Όχι δεν κρατάει ψαροντούφεκο , που κάπως θα δικαιολογούσε την αμφίεση του…
Είναι αυτός που αγαπάει πάρα πολύ την θάλασσα, αλλά δεν θέλει και να κρυώνει. Κοιτάζει με απορία και θαυμασμό τους υπόλοιπους και κάθε, μα κάθε φορά, αναφέρει τον λόγο που φοράει στολή, στην προσπάθεια του να δικαιολογηθεί στον εαυτό του και στους υπόλοιπους. Ακόμη δεν τα έχει καταφέρει… 😂 😂 😂
Η κυρία δεν κρυώνω δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαρί… 😂 😂 😂 .
Υ.Γ. Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψα στην διάρκεια της δεύτερης καραντίνας, που είχα την ευλογία να την περάσω στο Παληό της Καβάλας και να κολυμπάω κάθε μέρα, βρέξει χιονίσει. Με μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα λοιπόν, ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι τύποι χειμερινών κολυμβητών όπου και να πας!
Για κάποιο λόγο δεν το ανέβασα τότε και τώρα που έπεσε ξανά στα χέρια μου είπα να το κάνω. Οι χειμερινοί κολυμβητές είναι μια απίθανη μικρή κοινωνία, με δικούς τους κανόνες και εθιμοτυπικά. Το μότο μας είναι : καλοκαίρι είναι, θα περάσει… 😅
Υ. Γ. 2 Αφιερωμένο εξαιρετικά στην αγαπημένη μου Παρισοπούλα, που μαζί γίναμε χειμερινές κολυμβήτριες πριν από 5 χρόνια.
Στις απίθανες στιγμές που ζήσαμε και στα γέλια που κάναμε, τότε που η μόνη μας έγνοια, ήταν να φτάσουμε πριν τον στραβωμένο κυριούλη και να πιάσουμε την ζέστη γωνιά.
Ευτυχώς, το γνωρίζαμε από τότε πόσο τυχερές είμασταν!
Μετά την παγωμένη βουτιά, όταν πίναμε το ζεστό μας καφεδάκι και γουργουρίζαμε γεμάτες ευχαρίστηση στον χειμερινό ήλιο. Τότε κοιταζόμασταν με νόημα και λέγαμε η μία στην άλλη : Ζωάρα!
Σ’αυτό το πέλαγος αγάπης που κολυμπάς πλέον Παρισοπούλα μου, να ξέρεις θα’ ρθω μια μέρα να σε βρω. Κράτα εκείνη την ζεστή γωνία και θα συνεχίσουμε από κει που μείναμε…
Ζωάρα φιλενάδα …