Συνάντησα προχθές κάτι κιτρινες αντάρτισσες τουλίπες.
Από αυτές που αφήνουν τις γλάστρες κι ανεβαίνουν στο βουνό. Σήμερα πήγα να τις θαυμάσω πάλι .
Είχανε μάζωξη. Αποχαιρετούσαν τον ήλιο, που έπεφτε μέσα στην θάλασσα, βάφοντας τα σύννεφα κόκκινα και τις ίδιες βαθύ πορτοκαλί .
Να! Αυτά δεν θα τα έβλεπες αν ήσουν στην γλάστρα, άκουσα την μαμά τουλίπα, να λέει στο μικρό τουλιπάκι που δεν είχε ακόμη ανοίξει τα πεταλάκια του…
Η Μπέλλα με κοίταξε με νόημα… Πάλι καλά που είμαι σκύλος…
Υ. Γ. Με πληροφόρησαν εκ των υστέρων, ότι είναι κρόκοι. Ούτε που μ’ένοιαξε… 😅
Εγώ ξέρω ότι οι κρόκοι κάποτε ήταν τουλίπες που ξεκίνησαν αντάρτικο…