Καλή Ανάσταση!

Καλή Ανάσταση!

Ξεκίνησα να γράφω τις κλασικές ευχές και η καρδιά μου, άρχισε να διαμαρτύρεται…

Πάλι τα ίδια, μου φώναξε; Πόσες φορές ακόμη; Πόσες φορές ακόμη θα κάνεις αυτό που έμαθες , επειδή φοβάσαι να κάνεις αυτό που είσαι;

Την άκουσα (δεν σηκώνει αντιρρήσεις, τώρα που η φωνή της έχει δυναμώσει)…

Να τι μου είπε…

Καλή Ανάσταση !

Αλλά όχι από κείνες τις γνωστές, που συμβαίνουν κάθε χρόνο και κρατάνε όσο να ανάψουμε την λαμπάδα μας με τα μύρια μπιχλιμπίδια, να ψάλλει ο παππάς το Χριστός Ανέστη, να πέσουν τα πυροτεχνήματα, να ρίξουμε κάνα δυο πεταχτά, συμβατικά φιλιά, μοστράροντας το καινούριο μας συνολάκι στην αντιπαθητική γειτόνισσα, για να ξεχαστεί λίγο αργότερα (η Ανάσταση, όχι η γειτόνισσα) , την ώρα που τρέχουμε προς το σπίτι με την σκέψη της μαγειρίτσας στο μυαλό και το στόμα γεμάτο σάλια και κουτσομπολιά για τους υπόλοιπους πιστούς….

Όχι άλλη μία τέτοια Ανάσταση…

Όχι ακόμη μία Ανάσταση δήθεν, επαναλαμβανόμενη, αλλοτριωμένη και ψεύτικη, που αν δεν πετύχει και φέτος, θα την επαναλάβουμε του χρόνου…

(Σαν τα τσουρέκια που προσπάθησα να κάνω, ένα πράμα…)

Όχι άλλη μία Ανάσταση, που έχει στηθεί πάνω στον θάνατο αθώων πλασμάτων που τα γυροφέρνουμε περιχαρείς πάνω στις σούβλες ( ηλεκτρικές πλέον, μην κουραστούμε…) και χορεύουμε γύρω τους, αφού έχουμε παραγεμίσει τα ήδη χορτάτα στομάχια μας…

Malox και zantac , γιατί οι τύψεις δεν χωνεύονται εύκολα…

Όχι άλλη μία Ανάσταση, που θα τελειώσει χωρίς να έχει εκπληρώσει τον σκοπό της… ότι κάποιος ήρθε να μας σώσει…

Ότι ένας ολόκληρος Θεός κατέβηκε (;) και σταυρώθηκε για μας!

Για να μας ελευθερώσει…(κι εγώ γιατί δεν νιώθω ελεύθερη;) 

Ότι νίκησε τον Θάνατο… (Κι εγώ, γιατί τον φοβάμαι ακόμα;)

Αλήθεια, μάθαμε κάτι από την θυσία Του , ή την ευτελίσαμε, σε φιέστες και φαγοπότια;

Όχι άλλη μία τέτοια Ανάσταση…

Ανάσταση: λέξη στην αρχαία ελληνική που ετυμολογείται από το ρήμα ἀνίστημι (< ἀνά +ἵστημι) και σημαίνει (αν)έγερση, σήκωμα, μετατόπιση. Σήμερα η λέξη χρησιμοποιείται συχνά μεταφορικά, για να δηλώσει την αναζωογόνηση (η ανάσταση της φύσης κατά την άνοιξη) ή την αναγέννηση ύστερα από περίοδο παρακμής.

Πόσο έχει κρατήσει αυτή η παρακμή άραγε;

Ποθώ μία Ανάσταση ουσιαστική επιτέλους, αυτού του θεϊκού όντος, που ζει εντός μας…(και τόσο πολύ έχουμε παραμελήσει…)

Αυτού του θεϊκού όντος που έχει υποφέρει όχι μόνο μία εβδομάδα παθών, αλλά πολλές, πάρα πολλές, αμέτρητες και συνεχίζει να σταυρώνεται καθημερινά σε σταυρούς φτιαγμένους από προσδοκίες, αδικίες, βία, ψεύδη ,απογοητεύσεις, εγωισμούς και μνησικακίες…

Αυτού του θεϊκού όντος που έχει αναβάλει την παρούσα ζωή για να κερδίσει την επόμενη…

Αυτού του θεϊκού όντος, που κατάφερε να φτιάξει Θεούς κατ’ εικόνα και προσομοίωση (όχι δεν είναι το autocorrect, προσομοίωση ήθελα να γράψω , σαν τις ζωές μας…)!

Κατά πως τον βόλευε και του ήταν εύκολο…

Αυτού του θεϊκού όντος που παραμέλησε και το θεϊκό κομμάτι του αλλά και το “ον” αφού από το δεύτερο, στέρησε την ύπαρξη και την δημιουργία…

Αυτή την ίδια  ύπαρξη που ήρθε να δοξάσει, αυτή την ίδια  ψυχή που ήρθε να ανυψώσει…

Ανάσταση αυτού του θεϊκού όντος, που πάντα ήταν κάτι παραπάνω απ ’αυτό που του είπαν ότι είναι κι απ ’αυτό που πίστεψε ότι μπορεί…

Ανάσταση και έγερση πάνω  απ ‘οτιδήποτε φτηνό, μικρό και χυδαίο. Μακριά από ματαίωση, θλίψη και ανημποριά.

Πέρα από διαχωρισμό ( αυτόν που ξεκινάει από μέσα μας και εξαπλώνεται), ασχήμια (αυτήν που ξεκινάει από μέσα μας και μοιράζεται) και φόβο (αυτόν που ζει μέσα μας και καταλύει την έννοια της Αληθινής Αδιαίρετης Αγάπης ).

Ανάσταση χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς, κάθε όντος και κάθε ζώντος, πέρα από χρόνο και τόπο.

Κι από του χρόνου, να γιορτάζουμε αυτή την αληθινή Ανάσταση δίχως να περιμένουμε το φως, να έρθει με αεροπλάνο, αλλά να αναβλύζει και να ξεχύνεται από μέσα μας…

Και να πλημμυρίζει τα πάντα γύρω μας και να ενώνεται με το φως του διπλανού κι έτσι να κολυμπάμε όλοι μαζί σ έναν ωκεανό άπλετου φωτός…και ευγνωμοσύνης.

Την αληθινή Ανάσταση , όλης της πλάσης, όλων των ανθρώπων, όλων των πλασμάτων, όχι μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα, αλλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή…

Και δίχως άλλα είθε, εύχομαι, ελπίζω ,αλλά με την ατάραχη βεβαιότητα ότι έχει ήδη γίνει…

Ευχαριστώ…Έγινε, έγινε, έγινε…