Χριστούγεννα…
Έχω ζήσει 50 Χριστούγεννα μέχρι τώρα…
Πολλά; Μπορεί και όχι…
Κάποια τα θυμάμαι, κάποια νομίζω ότι τα θυμάμαι, άλλα δεν τα θυμάμαι καθόλου και κάποια δεν θέλω να τα θυμάμαι…
Αυτό που σίγουρα θυμάμαι είναι η αίσθηση της προσμονής και της ελπίδας ότι κάτι θα αλλάξει, κάτι θα συμβεί… Κάτι θα πάει καλύτερα από πέρυσι …
Ίσως να φταίει η ιστορία της γέννησης, έτσι όπως μου την είπαν και έτσι όπως σου την διηγήθηκαν. Ίσως φταίμε εμείς που δεν καταλάβαμε… Είχε φτώχεια, κρύο, ταλαιπωρία και ξαφνικά μάγους, δώρα, αγγέλους, φωτεινό άστρο! Έμεινες στο προφανές! Και παρόλο που έπαψες να πιστεύεις σε μάγους και αγγέλους, πάντα ελπίζεις σε ένα θαύμα!
Θέλεις να συμβεί κάτι και ν ‘αλλάξει η ζωή σου… ΞΑΦΝΙΚΑ!
Θέλεις να κερδίσεις το λαχείο…Θέλεις να σε ανακαλύψει κάποιος κυνηγός ταλέντων…Θέλεις να βρεις έναν κρυμμένο θησαυρό…Θέλεις να σου χτυπήσει την πόρτα αναπάντεχα , ένας σφοδρός έρωτας που θα σε συναρπάσει! (αλλά θα καταλήξει και σε γάμο…)
Αν άραγε δεν υπήρχαν τα παραμύθια κι αργότερα οι ταινίες και οι διαφημίσεις, τα θέλω σου θα ήταν τα ίδια; Θα ονειρευόσουν τα ίδια όνειρα;
Αναρωτιέμαι, αν δεν σε έπλαθαν, αν δεν σε σμίλευαν, αν δεν σε χωρούσαν σε καλούπια, αν δεν είχες συγκεκριμένα πρότυπα , τι θα ποθούσες;
Αν ήσουν άγραφος πίνακας, τι θα ήθελες να γράψεις πάνω του;
Ή να ζωγραφίσεις; Με ποια χρώματα; Αν δεν ήξερες τα χρώματα, πως θα μπορούσες να τα ανακαλύψεις; Τι θα είχε τότε σημασία στην ζωή σου;
Αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι γνώμες, όλα τα σωστά και τα λάθος, αν δεν υπήρχαν τα χιλιάδες, εκατομμύρια μονοπάτια για κάπου, ποιον δρόμο θα διάλεγες;
Αν δεν υπήρχαν θρησκείες, που θα πίστευες; (ακόμη κι αν δεν πιστεύεις)
Αν σου είχαν πει ότι η γη δεν είναι το σπίτι σου, άλλος ο τόπος και ο τρόπος που μαθαίνεις , τι θα ένιωθες γι’ αυτήν ;
Αν δεν υπήρχαν δάση , τι θα έκαιγες; Αν δεν υπήρχε θάλασσα, που θα κολυμπούσες ; Αν δεν υπήρχε καλό και κακό, τι θα φοβόσουν; Θα γνώριζες τι είναι ο φόβος; Θα μπορούσες να φοβηθείς αν δεν υπήρχε ο φόβος;
Θα ήξερες τι σημαίνει λάθος; Αν κάποιος δεν σε είχε ενημερώσει εκ των προτέρων; Αν δεν σε είχε τιμωρήσει για το λάθος; Κι αυτός, που το ήξερε ότι ήταν λάθος; Κι ήταν λάθος για όλους ή μόνο για αυτόν; Ή μόνο για σένα; Πως το ξέρεις;
Θα ένιωθες ανασφάλεια αν δεν είχες κάτι να χάσεις;
Τι έχεις να χάσεις; Πως ξέρεις ότι είναι δικό σου; Τι σημαίνει είναι δικό σου; Τι πραγματικά είναι δικό σου; Αν μπορεί κάποιος να σου το πάρει, μήπως δεν είναι δικό σου; Γιατί το κρατάς τόσο σφιχτά αν είναι ήδη δικό σου;
Θα ήξερες τι είναι ο πόνος, αν δεν είχε όνομα; Θα πονούσες, αν ο πόνος δεν είχε όνομα; Τι είναι πόνος; Ποιος έδωσε όλα αυτά τα ονόματα και πως είσαι σίγουρος ότι εννοούσε αυτό που εσύ νιώθεις;
Αν εσύ δεν είχες όνομα, πως θα αποκαλούσες τον εαυτό σου;
Τι είναι ο εαυτός σου; Τι είναι ο εαυτός σου; Τι πραγματικά είναι ο εαυτός σου;
Πως ξέρεις ότι η λέξη που χρησιμοποιείς για κάθε τι, είναι η αληθινή; Είναι αυτή που το περιγράφει ή η ουσία του; Αν δεν υπήρχε η λέξη για το κάθε τι, άραγε αυτό θα υπήρχε; Εσύ θα μπορούσες να το δεις; Τι άλλο μπορεί να υπάρχει που δεν έχει όνομα κι εσύ δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις; Πιστεύεις μόνο ότι βλέπεις; Κι αν πιστεύεις κι άλλα που δεν βλέπεις, πως είσαι σε θέση να το κάνεις; Αυτοί που μιλάνε άλλη γλώσσα κι έχουν διαφορετική λέξη , είσαι σίγουρος ότι βλέπουν ή νιώθουν το ίδιο πράγμα;
Αν είχες μάθει μόνο την ιστορία των δέντρων, τι θα σε ένοιαζε περισσότερο στον κόσμο; Αν ήσουν δέντρο πως θα έβλεπες τον κόσμο;
Αν δεν υπήρχε η λύπη, θα υπήρχε η χαρά; Για ποιο πράγμα θα λυπόσουν, αν δεν υπήρχε ο θάνατος; Αν αντί να πεθαίνεις, πίστευες ότι ξεκινάς ένα απίθανο ταξίδι σ ‘ένα μαγικό μέρος, πως θα ήταν η ζωή σου; Αν η έννοια θάνατος σου ήταν άγνωστη, άραγε οι λέξεις φόβος και λύπη, θα είχαν λόγο ύπαρξης;
Την ώρα που φοβάσαι, θυμάσαι να ζεις;
Αν δεν μάθαινες από νωρίς ότι υπάρχει κάτι που λέγεται χρόνος, πως θα μετρούσες την αγωνία σου; Τι είναι ο χρόνος; Θα μεγάλωνες αν δεν υπήρχε χρόνος; Θα υπήρχαν γηρατειά; Ασθένειες; Αν ο χρόνος περνάει, που πάει; Για που το ‘χει βάλει; Και συ γιατί αγχώνεσαι; Είναι δικός σου;
Αν δεν υπήρχε κάτι που τελειώνει, θα αντιλαμβανόσουν την αρχή; Επειδή σου είπαν ότι η αρχή είναι η μέρα που γεννιέσαι και το τέλος η μέρα που πεθαίνεις, εσύ άρχισες να μετράς τον χρόνο αντίστροφα και να φοβάσαι και να λυπάσαι… κι όταν ξεχνιέσαι, χαίρεσαι για λίγο κι ύστερα πάλι θυμάσαι ότι ο χρόνος τελειώνει… Ο δικός σου χρόνος; Που; Εδώ στο σχολείο; Ή παντού; Κι αν τελειώσει τι σημαίνει αυτό για σένα; Που θα βρίσκεσαι; Θα υπάρχεις; Τι φοβάσαι τελικά; Ότι θα τελειώσει ο χρόνος ή εσύ; Αν δεν χρειαζόταν να μετράς μέρες και χρόνια, τι θα μπορούσε να σε κάνει να νιώσεις θλίψη; Πραγματικά χαίρεσαι που αλλάζει ο χρόνος; Αλλάζει αλήθεια ο χρόνος; Συμβαίνει όντως κάτι την ώρα που αλλάζει ο χρόνος ή είναι μια τεράστια μπούρδα; Είναι μήπως εσύ θέλεις κάτι να αλλάξει; Αλλάζει;
Αν δεν πέθαινε κανείς, ποτέ, θα υπήρχε λόγος να φοβάσαι;
Αν δεν σου είχαν πει ότι είσαι άνθρωπος, τι θα διάλεγες να είσαι; Αν δεν είχες ανάγκες, θα υπήρχαν χρήματα; Τι γεννήθηκε πρώτα; Τα χρήματα ή οι ανάγκες; Αν δεν υπήρχαν τα χρήματα, θα γινόταν πόλεμοι; Ποιοι ξεκινάνε τους πολέμους; Ποιος όρισε τι σημαίνει πόλεμος; Αυτό που μαίνεται μέσα σου , πως λέγεται; Μήπως είναι πόλεμος; Ποιος κερδίζει; Ποιος χάνει; Αν χάσεις, τι είναι αυτό που χάνεις κι αν κερδίσεις τι κερδίζεις τελικά;
Οι ανάγκες σου, είναι αληθινές; Ποιος ορίζει τι είναι αληθινό και τι όχι; Οι ανάγκες σου και οι επιθυμίες σου μπερδεύονται; Τι θέλεις πιο πολύ; Εσύ το θέλεις; Ή σου είπαν ότι το θέλεις;
Εσύ το έχεις ανάγκη; Τι είναι η ανάγκη
Αν είχες μάθει να μιλάς στον Θεό, τι θα Του έλεγες;
Αν Τον ρωτούσες τι θα σου απαντούσε ; Μήπως ήδη σου μιλάει και Τον αγνοείς; Μήπως είναι πιο εύκολο να μιλάς γι’ Αυτόν , αντί να μιλάς μ’ Αυτόν; Τον πιστεύεις ή Τον φοβάσαι; Υπάρχει ή δεν θέλεις να υπάρχει;
Αν σου είχαν πει ότι το μυαλό είναι εργαλείο κι όχι οδηγός, πως θα σκεφτόσουν; Θα το άφηνες να κουμαντάρει την ζωή σου; Αν σου είχαν πει ότι το σώμα σου, είναι όχημα κι όχι εσύ ο ίδιος, τι θα έκανες; Αν δεν άκουγες ποτέ την λέξη αγάπη, θα μπορούσες να αναγνωρίσεις το συναίσθημα; Τι είναι αγάπη; Για ποιον νιώθεις αγάπη;
Εσένα σ ‘αγαπάς;
Αν ήσουν ένα ψάρι που ζούσε στην θάλασσα, πως θα όριζες την αγάπη; Τι θα ήξερες για τον κόσμο; Πως ξέρεις ότι αυτό που σου μάθανε είναι αγάπη;
Αν ποτέ σου δεν είχες ούτε μια σκέψη, αυτό θα σήμαινε ότι δεν υπάρχεις; Θα σήμαινε ότι δεν ξέρεις; Μήπως θέλοντας να μάθεις, άρχισες να σκέφτεσαι και να υπάρχεις και μετά ερωτεύτηκες τόσο πολύ τον εαυτό σου (αυτόν που φαντάστηκες ή σου είπαν ότι είσαι;), που δεν ήθελες να τελειώσεις κι άρχισες να μετράς τον χρόνο και να θέλεις κι άλλο και ανακάλυψες και ανάγκες και συναισθήματα και θάνατο και φόβο και θλίψη και ψάχνεις πάλι να γυρίσεις εκεί που δεν υπάρχει σκέψη και θάνατος και φόβος και ανάγκη…
Που είναι αυτό;
Αν δεν είχες μάθει τι είσαι, θα υπήρχες; Τι είσαι; Θέλησες ποτέ να είσαι κάτι άλλο, όχι κάποιος άλλος…Αν σταματούσες να προσπαθείς ,τι θα γινόταν; Αν απλά πίστευες;
Αν απλά έσβηνες ότι έχεις μάθει; Με τι μάτια θα αντίκριζες τον κόσμο;
Αν σου μάθαιναν από βρέφος ότι μπορείς να πετάς, θα πετούσες;
Αν σου μάθαιναν ότι δεν υπάρχει θάνατος, που θα πήγαινες «μετά»; Αν ήξερες ότι μπορείς να δημιουργήσεις ύλη, τι θα έφτιαχνες;
Αν σου έλεγαν ότι μπορείς να μεταμορφώσεις έναν μόνο άνθρωπο και να τον κάνεις αγάπη, αγάπη και φως, ποιον θα διάλεγες; Αν σου έλεγαν ότι μπορείς να το κάνεις τώρα;
Εκπληκτικό κειμενο!