Αστέρι είμαι, όχι τελεία…Ξανακοίτα!

Αστέρι είμαι, όχι τελεία…Ξανακοίτα!

Κοίτα ψηλά…

Οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να σε κρατήσουν πίσω, μπορεί κι από κακία, ενδεχομένως από άγνοια, ίσως επειδή νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα.

Αν ξεφύγεις από τις νόρμες τους, τους χαλάς την μαγιά, φοβούνται, ότι δεν θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους μέσα σ ’αυτά τα νέα πλαίσια. Γιατί κάθε φορά που κάτι αλλάζει στον κόσμο αυτό, κάτι αλλάζει σε σένα και σε μένα, πρέπει να ξαναεφεύρουν τον εαυτό τους. Θα σου πουν γιατί γράφεις; Ποια είσαι εσύ; Τι νομίζεις ότι είσαι; Πιστεύεις ότι είσαι ξεχωριστή; Πιστεύεις ότι έχεις κάτι να πεις; Σιγά! Κάτσε στ’ αυγά σου. Μη μιλάς.

Θα σου σπείρουν την αμφιβολία, να μην τολμήσεις καν.  Να μην βγεις απ ’το αυγό σου, γιατί θα εκτεθείς , θα πληγωθείς , θα πονέσεις… Λες κι αν μείνεις στα ίδια , τα γνωστά, αυτά που δεν σε πάνε παραπέρα και δεν σε βγάζουν πουθενά, θα είσαι καλά…. Ή θα είναι αυτοί καλά, έτσι νομίζουν…

Θέλουν να ξέρουν ότι θα σε βρουν εκεί.

Στο ίδιο σημείο που σε γνώρισαν, να μην προχωρήσεις, να μην κάνεις βήμα, κάποιες φορές από φόβο μην τους ξεπεράσεις, κάποιες γιατί αποτελείς μια σταθερά στην ζωή τους και μετά δεν θα ξέρουν από που να πιαστούν και δεν θα σε καταλαβαίνουν πια, δεν θα μπορούν να σε ερμηνεύσουν και δεν ξέρουν και που πουλάνε το λεξικό για την καινούρια σου γλώσσα.

Γιατί στην ουσία δεν τους νοιάζει να σε καταλάβουν, θέλουν απλά να μείνεις ίδια. Δεν θέλουν να έχεις την μαγκιά να κάνεις εσύ τα πράγματα που ονειρεύτηκαν αυτοί και τ ‘άφησαν  σε μια γωνιά να μαζεύουν σκόνη μέχρι που να μην φαίνονται πια κι έτσι να μπορούν να τα ξεχάσουν. Κι ας τους πονάνε ακόμη, χωρίς καν να  θυμούνται από που προέρχεται αυτός ο πόνος… Φαντάζονται ότι  εσύ τους τον προκαλείς, με την προσπάθεια σου να αλλάξεις, να μεγαλώσεις , να ξεφύγεις…

Θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να σε γειώσουν, να σε μειώσουν, δεν θέλουν να βγεις από τα όρια…  Μη!!!!!!

Θα σου πουν ότι είσαι μία ασήμαντη τελεία στον χάρτη, θα σου πούνε χάνεις τον καιρό σου, είσαι πολύ μικρή για να αλλάξεις κάτι, άστο , ξέχνα το, γάμ@ το…

Μην μπεις στον κόπο να τους εξηγήσεις, γιατί την ώρα που το κάνεις, έχουν κι άλλα επιχειρήματα για να σε σταματήσουν, να σε συμπιέσουν , να σε συρρικνώσουν, να σε μικρύνουν πιο πολύ κι απ ’την τελεία. Ούτε τελεία δεν θέλουν να είσαι….

Δυνάμωσε το μέσα σου, να ξέρεις ποια είσαι! Γνώρισε! Μάθε! Μην αφήνεις να σε μπερδεύουν οι απ ’έξω, οι «πετυχημένοι», αυτοί που ξέρουν. Το ξέρεις ότι όλα είναι maya , έτσι; Ξέρεις ότι όλα είναι ψευδαίσθηση; Το ξέρεις ότι είναι matrix , εεε; Το ξέρεις ότι είναι πρόγραμμα. Το ξέρεις ότι το πρόγραμμα είναι έτσι φτιαγμένο, ώστε όταν αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη του, να βρίσκει ένα σωρό τρόπους να σε μπερδέψει για να σε κρατήσει δέσμια. Το ξέρεις ότι είναι ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες;

Τους κανόνες τους θέτουν οι «άλλοι» και πάντα ανακαλύπτουν καινούριους κανόνες για να « χάνεις». Δεν ξέρουν ότι ταυτόχρονα χάνουν κι αυτοί. Γιατί έτσι κανείς δεν πάει πουθενά.

Θα σου πουν άργησες!

Άργησες να μάθεις πιάνο , άργησες να μάθεις μια ξένη γλώσσα, άργησες να ξεκινήσεις χορό, είσαι πολύ μεγάλη πια για surf, είσαι πολύ μεγάλη για πανεπιστήμιο, είσαι μεγάλη για τρέλες…Είσαι μεγάλη για να ζήσεις…. Άργησες… Λες κι είχατε ραντεβού… Λες κι ο χρόνος είναι δικός τους, λες και τους τον χρωστάς. Λες και τους χρωστάς. Πάντα θα χρωστάς και ποτέ δεν θα έχεις αρκετά να ξεχρεώσεις. Δεν θα σ’ αφήσουν να ξεχρεώσεις…

Το μυαλό σου, που σκοπός του είναι να σε προστατεύει από κάθε κίνδυνο, σκοπός του είναι να αναγνωρίζει τις απειλές στο περιβάλλον, σκοπός του είναι να βρίσκει τα εμπόδια και να τα μεγεθύνει , θα χρησιμοποιήσει όλα αυτά που θα σου πουν , για να σε σταματήσει. Να μην βγεις από το πρόγραμμα! Γιατί θα «πεθάνεις». Μη φοβάσαι να «πεθάνεις» (να μην είσαι αποδεκτός). Άσε λίγο το μυαλό…ακολούθησε την καρδιά σου! Θα καταλάβεις ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο γιατί θα νιώσεις να επεκτείνεσαι, να διευρύνεσαι , ακόμη κι αν κινδυνεύεις να «πεθάνεις» για κάποιους (για κάποιους απ ‘αυτούς)…

Πόση σημασία έχει όμως, αν την ίδια στιγμή ξαναγεννιέσαι για σένα;

Και ξέρεις τι θυμήθηκα; Την αδερφή του παππού μου! 81 χρονών! Μια δυναμική γυναίκα, που δούλευε στα χωράφια σχεδόν σε όλη της την ζωή! Αγράμματη, γιατί ποτέ δεν την άφησαν, γιατί δεν χρειαζόταν να μάθει γράμματα, γιατί δεν υπήρχε λόγος… Από αυτές που η ζωή δεν τους χαρίστηκε, γεννημένη σε άγριες και δύσκολες εποχές, που η κάθε μέρα ήταν αγώνας για επιβίωση.

Αυτή λοιπόν η γυναίκα, δεν παραιτήθηκε ποτέ! Όταν  έσπασε το πόδι της και αναγκάστηκε να μείνει στο κρεβάτι, ξέρεις τι έκανε;;; Πήγα να την επισκεφτώ και την βρήκα να κάθεται με το ποδαράκι της ανασηκωμένο κι ένα πλατύ χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπο της. Τελείως αντίθετη εικόνα από αυτήν που περίμενα…Τα μάγουλα της ροδαλά, με μια νεανική έξαψη ,τα μάτια της ολοζώντανα και παιδικά!

Είχε στα χέρια της το αναγνωστικό της πρώτης δημοτικού της δισέγγονης της…Διαβάζω μου λέει!!! Και μου διάβασε συλλαβίζοντας μια πρόταση…Και κείνη την στιγμή, αντιλήφθηκα ότι δεν υπάρχει χρόνος για την ψυχή!

Δεν υπάρχει χρόνος γαμώτο!

Έβλεπα την γιαγιά, που ταυτόχρονα ήταν κοριτσάκι, μ ‘αυτό το χαμόγελο της χορτάτης ψυχής, της ελπίδας και της ολοκλήρωσης! Δεν την ένοιαζε η ηλικία της!!!! Σίγουρα κάποιοι της είπαν , τι τα θέλεις τώρα αυτά, με το ένα πόδι στον τάφο, τι θα κερδίσεις αν μάθεις να διαβάζεις, που θα σου χρησιμεύσει…

Λες κι η ψυχή έχει ανάγκη τα χρήσιμα..

Ευτυχώς δεν τους άκουσε! Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, αυτή η απίθανη ψυχούλα, αντί να μιζεριάσει, αντί να κλαφτεί, αντί να γίνει βάρος, βρήκε τρόπο! Ζήτησε από την δισέγγονη της, να της μάθει να διαβάζει…Κι έτσι δίπλα δίπλα γιαγιά και δισέγγονη, χωρίς να ξεχωρίζεις ποια είναι ποια, μέσα από τα φίλτρα της ψυχής, έκαναν το ανούσιο, ουσιαστικό και την ανάγκη δύναμη και άνοιξαν μια τρύπα στον χρόνο κι έβαλαν μια βόμβα στα θεμέλια του! Κι έμαθε να διαβάζει ! Κουτσά στραβά, συλλαβιστά, μα την έκανε ευτυχισμένη! Κι έκανε και τους γύρω της ευτυχισμένους! Μπορούσε πλέον να διαβάζει παραμύθια, μπορούσε να ταξιδεύει!

Για έναν άνθρωπο που δεν έφυγε ποτέ από το χωριό, ένα βιβλίο έγινε ολόκληρος ο κόσμος!

Δεν έχεις φύγει ποτέ από την σκέψη μου γιαγιά-κοριτσάκι… Σ ‘ευχαριστώ που μ ‘έκανες κοινωνό αυτής της ρωγμής στον χρόνο! Αιώνια ευγνώμων….

Υ.Γ.1 Μην μου ξαναπείς ότι είμαι πολύ μεγάλη για να κάνω οτιδήποτε! Χαλάς τα λόγια σου!

Υ.Γ.2 Αστέρι είμαι, όχι τελεία…Ξανακοίτα!